John is tijdens de scheiding erg boos op Mandy. Hij voelt zich afgewezen en niet gezien, in vertrouwen geschaad. Mandy heeft een andere man leren kennen waar zij verliefd op is geraakt en wil scheiden. Hun huwelijk was ooit heel fijn maar gaandeweg zijn zij als broer en zus gaan leven, was er behalve de huishoudelijke regeling en zorgen voor de kinderen geen liefdesverbinding meer. John was altijd trots op Mandy omdat zij naast haar werk ook de huishouding goed wist te onderhouden en de zorg voor de kinderen wist te regelen. Daarnaast kookte ze heerlijk en was ze prachtig om te zien; ze was gewoon precies wat bij hem paste. Hij daarentegen werkte hard voor de rekeningen, zorgde dat hij haar hielp bij de boodschappen, en begeleide hij de kinderen bij hun huiswerk. Naar zijn mening was het huwelijk perfect. Omdat ze zo beiden druk waren was er weinig intimiteit en ging hij veel wielrennen om de stress van zijn werk los te kunnen laten. Hij wist wel dat Mandy wel eens ongelukkig kon zijn en dan ging hij haar nog meer in de huishouding helpen of de zorg van de kinderen meer overnemen. Hij stelde wel een weekendje uit voor maar dat lukte hen dan nooit in de agenda. John had echter niet in de gaten dat haar liefde voor hem voorbij was. Alles liep toch goed?
Mandy voelt zich schuldig dat zij verliefd op een ander is geworden en John pijn doet. Zij heeft al meerdere malen aangegeven dat zij zich niet gesteund voelt in de relatie en zich niet begrepen voelt. Zij voelt zich niet gezien en heeft na maanden lange overwegingen en verliefdheid voor een ander de knoop doorgehakt voor zichzelf. In haar ogen waren John en zij broer en zus geworden. Ze voelde zich fysiek ook niet meer aangetrokken maar de angst voor een scheiding en haar verantwoordelijkheidsgevoel waren groter dan echt duidelijk aan te geven dat haar gevoel niet meer de partnerliefde was die zij bij het trouwen had. Mandy deed haar ‘plicht’ binnen het gezin en zocht steeds meer afleiding om niet het gemis te hoeven voelen. Ondertussen kon ze niet veel goeds meer zien van John hoezeer hij zijn best ook deed. Hij was weinig thuis en gevoelsgesprekken waren er al bijna niet. En als zij ergens over klaagde dan legde hij haar uit hoe het voor hem was om zo hard te werken zodat het gezin het goed had. Ze praatten langs elkaar heen en staakten het gesprek dan weer. Zo ging er maanden voorbij.
Nu was Mandy verliefd geworden en John voelde zich afgedankt na alles wat hij voor haar gedaan had. Mandy vond John ooit zo geweldig omdat hij zo praktisch en slim was. Zij had als kind thuis weinig aandacht gehad doordat haar ouders een eigen bedrijf hadden. Ze miste de emotionele band met haar ouders en toen John in haar leven kwam was hij al zo vertrouwd door zijn ondernemendheid en de aandacht die hij voor haar had. Hij vulde haar emotionele leegte en bood haar zekerheden. John zijn vader was directeur van een grote onderneming en zijn moeder schooljuf. Ook hij miste de liefdevolle verbinding bij zijn ouders en hem toen hij Mandy leerde kennen was zij de perfecte vrouw omdat zij ondernemend en zorgzaam was. Haar zorgzaamheid leverde Mandy de waardering op die zij nooit had gehad en haar perfectionisme kwam voort uit haar angst voor afwijzing. Binnen hun huwelijk begon zij zich steeds meer afgewezen voelen ondanks al haar perfecte gedragingen en zorg voor haar uiterlijk. Pas toen een vreemde man op haar pad kwam waar zij al haar onverwerkte verhalen aan kon vertellen voelde zij zich wederom in haar gemis van haar ouders geraakt en was het nu niet John maar die ander die naar haar luisterde.
Ze herbeleefde haar hele jeugd opnieuw en leek het alsof die ander haar ineens wel begreep omdat het nu weer zo levendig voor haar was geworden en de andere man haar nu wel veel aandacht gaf. John wist daarentegen niet beter dan het voorbeeld dat hij gezien had; zijn vader werkte hard om het gezin te onderhouden waar zijn moeder een werkende moeder was en er niet over gevoel gesproken werd. Desondanks hielden zijn ouders van elkaar, vond hij. Hij had niets gemist. Wat hij echter nooit gekend heeft is de emotionele gesprekken en dat er erkenning en aandacht was voor emoties. Hij miste het dus niet omdat hij het niet gekend heeft.
Tijdens de scheiding is er veel onenigheid over praktische zaken en de zorgverdeling. Beiden voelen zich niet gezien en afgewezen. Waar ze al lange tijd een systeem hadden gevormd waarin zij zichzelf een beetje wegcijferden voor stabiliteit binnen het gezin, stonden zij nu te vechten om hun eigen plek en eigenwaarde. De oude pijn die er altijd al zat, daar was de ander ineens verantwoordelijk voor omdat zij in de spiegel keken. Ze waren niet zoveel anders al leek dat wel zo. Ze hadden beiden geen emotionele verbinding gekend. De scheiding was de pijnlijke gebeurtenis om het gemis te doorleven en wisten ze beiden niet hoe zij hun eigen andere been weer moesten ontdekken om op eigen benen te kunnen staan. De kans is groot dat Mandy dit proces niet zal ontdekken omdat die andere man haar weer in evenwicht brengt zonder haar eigen been te vinden. De pijn in hun zelf is te pijnlijk om er zelf naar te kijken of er verantwoordelijkheid voor te nemen. Omdat ze de ander niet meer willen vragen wat ze nodig hebben, brengen ze het in een verwijt naar de ander.
Pas nadat de scheiding geregeld was en er reeds 2 jaar voorbij was gegaan, zij beiden doodmoe waren van de (innerlijke) strijd en een aantal mislukte dates en relaties, kwam John meer tot besef dat hij zijn eigen leegte moest leren ontdekken. Hij wilde zichzelf alleen nog maar in een relatie brengen als hij zeker wist dat hij zich volledig voelde en niet meer afhankelijk hoefde te zijn van de liefde van een ander. Hij had al over vergeving gehoord binnen de mediationsessies met Mandy maar vond het altijd maar zweverig. Hij heeft nadien een coach gevonden die hem meer in zijn eigen kracht liet komen en door systeemopstellingen heeft hij inzichten gekregen hoe zijn relatie met zijn ouders was. Toch voelde hij zich nog onrustig en elke date die hij had leek hij weer te snel willen gaan met het besef dat hij weer in een oud patroon dreigde te komen.
Tot hij een training over vergeving voorbij zag komen en zich herinnerde dat de mediator het erover gehad heeft. John besloot dat hij klaar was met oude patronen en wilde zijn blinde vlek ontdekken. Tijdens de training kwam John tot het besef dat vergeving een pad is wat je bewandeld en de ervaringen verhalen zijn die je telkens weer kunt bijstellen.
Hij begon het verhaal van zijn eigen ouders te herschrijven nadat hij meer naar zijn moeder ging en naar zijn overleden vader echte liefde kon voelen. Hij leerde om het verhaal dat hij over zichzelf had gevormd en daar inzichten over had gekregen, dat hij het oorspronkelijke script weer kon gaan zien. Hij oefende met Mandy anders te communiceren nadat hij besloot haar met een andere bril te gaan zien. Hun relatie verbeterde en had een gezond effect op hun kinderen. Zijn heel-wording en zelfacceptatie door zelfvergeving, zorgde ervoor dat hij meer in zijn kracht kwam te staan, op beide benen en hierdoor ook zijn nieuwe dates kon zien zoals ze werkelijk waren en niet zoals hij ze wenste te zien. Hij was nu het voorbeeld voor de kinderen die hij wilde zijn.
Vergeving was voor hem een pad dat hij bewandelde door inzichten te krijgen en meer met de bril van liefde te kunnen kijken in plaats van kijken met de bril van emotioneel gemis. Voor hem was het een pad om op eigen benen te kunnen staan, meer in zijn eigenheid. Hij was nu trouw aan zichzelf geworden door de moed te vinden óók zijn angsten en verdriet te leren omarmen.
© Leonie Poth
Reactie schrijven